جعفرجن

از قدیم الایام، مردم جعفرجن به مانند سایر هم وطنان، ماه صفر را ماه حزن و اندوه و در زبان عامیانه ماهی سنگین می دونستن. نحوست ماه صفر بر هیچ کس پوشیده نبود. اعتقاد عوام بر این بود که شروع و انجام کارهایی مثل، عقد و عروسی، مسافرت، ساختن خونه و ... خوش یمن نیست و به قولی شگون و بد شانسی به همراه دارد. آنها که معتقدتر و سنتی تر بودن اگر صاحب فرزندی پسر می شدن به احترام این ماه و هم چنین برای در امان ماندن از بلا و مریضی، اسمشو صفر می ذاشتن. برای رفع قضا و بلا صدقه میدادن و خونریزی می کردن. تو هر ولاتی هم تقریبا ملایی بود که حساب و کتاب روز و ماه و سال دستش بود. با فرارسیدن غروب آخرین روز ماه صفر و هم زمان با نمایان شدن ماه    ربیع الاول،  طبق یک سنت و رسم دیرینه قدیمی ها، بساط علَم و سیاه پوشی رو جمع می کردن، چاله رو پر تَش می کردن، پیش و چوبی آتیش می زدن و دور کپر و کومه و پاشلی و خونه هاشون  می چرخوندن و بعد هم اونو جلو در حیاط میذاشتن و هم زمان هم این جمله رو چند بار تکرار می کردن: صفرک در، قضا وَ در، بلا وَ در، عزا وَ در، خَشی بیا بلا بره، سوزی بیا سیاه بره. یا   تخم مرغی رو دور حیاط خونه می چرخوندن و جلو درب حیاط می شکوندن، اونا که خیلی قدیمی تر و سنتی تر بودن، کوزه قلیون خود رو میشکوندن و زاغ و اسفندی هم دود می کردن، به این نیت که تا سال دیگه غم و اندوه طرف اونا نیاد. همه این سنت ها و اعتقادات به تمدن غنی و تاریخ کهن و با صلابت ایران باستان برمی گردد که خواسته یا ناخواسته با فرهنگ و تمدن اسلامی درآمیخته است. آتش از عهد باستان نزد ایرانیان، بسیار مقدس و مورد ستایش بوده، بزرگداشت و نیایش آتش، میان آریایی ها وجود داشته‌، در باور زرتشتیان، آتش نماد جعفرجن...

هر ساله هفتم آبان، روز بزگداشت مردی از تبار آریایی، مردی از جنس روشنی، مردی از جنس آزادی و عدالت است. بر اساس یک کتیبه باستانی معتبر که «رویدادنامه نبونئید» نام گرفته، در تاریخ 7 ابان 539 پیش از میلاد، مصادف با 29 اکتبردر چنین روزی ، کوروش بزرگ پادشاه مقتدر هخامنشی وارد بابل شد. فتح بابل یکی از مهم ترین حوادثی بود که منجر به تشکیل یک امپراطوری قدرتمند جهانی شد. کوروش پس از ورود به دروازه شهر به جای چپاول، غارت، قتل، وحشی گری و تجاوز به نوامیس(کاری که بعدها اعراب جاهلیت و متجاوز با سرزمینش کردند) فرمان آزادی و برابری و عدالت داد. کوروش این رفتار را از مردمان سرزمین خود، از نیاکان خود، از فرهنگ رایج کشورش، در آغوش مهرآمیز مادر و از پرورش او آموخته بود.به عقیده بیشتر مورخان و پژوهشگران، کوروش پادشاه بزرگ امپراطوی هخامنشی ، نماد دوستی، آزادی، صلح و حقوق بشر در جهان است، لذا بی شک بزرگ ترین، شاخص ترین، خوشنام ترین و قدرتمند ترین شخصیت جهان باستان، کوروش بزرگ می باشد. پس از هزاران سال همچنان منشور حقوق بشر کوروش، ارمغانی است از سرزمین ایران باستان، برای جهانی که از جنگ و خشونت خسته است و از آن رنج می‌برد. با آنکه کوروش ستیزان با نشر اکاذیب به دنبال ایجاد شبهه درباره روز بزرگداشت کوروش بزرگ، یعنی هفتم آبان هستند، اما نام کوروش آن چنان در خاک این سرزمین اهورایی ریشه دوانیده ، که همه تلاش ها و سنگ اندازی های کوروش ستیزان و مخالفین و دشمنان تاریخ کهن و باستانی ایران برای زدودن نام کوروش از تاریخ و تمدن باستانی ایران بی اثر مانده و خواهد ماند. جناب آقای ضرغامی بزرگوار شما که هیچ تخصصی در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری ندارید و ظاهرا عرق ملی نیز به چهره ای جهانی نظیر کوروش و تاریخ باست جعفرجن...

با توجه به نا امنی های گسترده و قتل و غارت بی شمار در زمان پادشاهی احمد شاه قاجار، دولت برای ایجاد یک نیروی منسجم جهت حفاظت از شهرها، آبادی ها، قوافل و مردم، تصمیم به تاسیس تشکیلات اساسی ژاندارمری دولتی گرفت. به همین منظور یک عده از افسران اکتیو قشون سوئد را استخدام و هیات نامبرده،  تحت ریاست کلنل یالمارسن که بعدها ژنرال شد وارد ایران شده و با جدیت و تلاشی وافر ، شروع به تاسیس تشکیلات ژاندارمری کردند. ژاندارمری سوئدی و نیز ژاندارمری دولتی ایران و به اختصار ژاندارمری،  نام یک نیروی نظامی از نوع ژاندارمری بود که در سال ۱۲۹۰ در ایران تشکیل شد. این نیرو به درخواست دولت ایران از دولت سوئد به دست سوئدی‌ها به وجود آمد. ژاندارمری مسؤل امنیت راه‌ها و اماکن بیرون شهری بود. بلافاصله دوره گروهبانی و افسری را تاسیس و تعدادی از دواطلبان را استخدام کردند. داوطلبان عموماً در این مدارس دوره صاحب منصبی را می گذراندند. گرچه کنارتخته در آن زمان دهی کوچک در دشتی وسیع بود و مردم این ده نیز تقریبا مثل سایر نقاط کشور از فقر، گرسنگی، بیماری های واگیردار، گرفتاری، مشکلات و ناامنی رنج می بردند، اما دلایل زیادی برای تاسیس ژاندارمری کنارتخته وجود داشت که از جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود:راه شاهی شیراز به بوشهر یکی از مسیرهای اصلی حرکت قافله ها و کاروان ها بود بنابر این از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. به علت وجود حکومت های محلی خوانینی و عدم امنیت و باج های گاه و بی گاهی که در این مسیر گرفته می شد تجارت انگلیس با ایران نیز مختل شده بود. مسیر بوشهر، دالکی، کتل ملو، کنارتخته، جعفرجن، چروم، کتل رودک، کتل کمارج و ... شیراز یکی از نا ا جعفرجن...